Chính sách nhập cư của Đài Loan đã tồn tại hơn 30 năm, tích lũy được một nguồn năng lượng cộng đồng dồi dào. Ở cấp độ dân sự, có nhiều tổ chức quan tâm đến quyền của người lao động nước ngoài và bảo vệ quyền lợi của người dân nhập cư mới. Hiện tại, thế hệ thứ hai của các lao động nhập cư và người dân nhập cư mới đã trưởng thành, và họ đang hiện diện ở nhiều góc độ khác nhau trong xã hội. Họ đã thành lập “Hiệp hội Thanh niên Nhập cư Đài Loan (Tổ chức Di Thanh)”, nhằm lên tiếng bảo vệ quyền lợi của mình và giám sát các chính sách nhập cư còn chưa hoàn thiện.
—
Chính sách nhập cư của Đài Loan đã tồn tại hơn 30 năm, và đến nay đã tích lũy được một nguồn năng lượng cộng đồng phong phú. Tại Đài Loan, có nhiều tổ chức dân sự luôn chú ý đến quyền lợi của lao động di dân và quan tâm tới quyền lợi của cư dân mới. Ngày nay, thế hệ thứ hai của các lao động nhập cư và cư dân mới đang trưởng thành và hiện diện ở nhiều lĩnh vực khác nhau trong xã hội. Họ đã thành lập “Hiệp hội Thanh niên Nhập cư Đài Loan (Di Thanh)”, với mục đích đấu tranh cho quyền lợi của mình và nhằm giám sát những chính sách nhập cư còn chưa hoàn thiện.
Bốn người gồm Zeng Ngọc Phượng có mẹ là Hoa kiều từ Indonesia, Liu Tuấn Lương có mẹ từ Trung Quốc Trùng Khánh, Trần Tĩnh Hoa có mẹ từ Campuchia, và Ngô Nghệ Đình có mẹ từ Thái Lan. Mặc dù mẹ của họ đều đến từ các quốc gia khác nhau, nhưng họ lại có rất nhiều chủ đề chung để trao đổi khi tụ họp cùng nhau, nguyên nhân là do họ đều là thế hệ thứ hai của cư dân mới.
Dưới góc nhìn của một phóng viên địa phương tại Việt Nam, sự gắn kết này thực sự rất đáng chú ý và cho thấy rằng dù có nguồn gốc khác nhau, những câu chuyện và trải nghiệm chung giữa những thế hệ mới đều có thể mang tới một sân chơi chia sẻ và học hỏi hữu ích.
Điều này không chỉ phản ánh sự đa dạng văn hóa mà còn chứng tỏ rằng, trong sự khác biệt, chúng ta có thể tìm thấy nhiều điểm tương đồng, tạo nên một cộng đồng đa văn hóa phong phú và gắn bó.
“Thế hệ thứ hai” ám chỉ con em của những “cư dân mới” ở Đài Loan. Trước đây, họ thường được gọi là “con của các cô dâu nước ngoài” hoặc “con của Đài Loan mới”, nhưng trong những năm gần đây, chính phủ coi họ như là “những chiến binh nhỏ của chính sách hướng Nam mới”. Khi nhắc đến những trải nghiệm chung của nhau, họ không thể ngừng trò chuyện. Đằng sau mỗi đôi mắt cười, là những giọt nước mắt, những băn khoăn, những bất mãn, và cả sự yêu thương đối với những người mình yêu.
Translation:
“Thế hệ thứ hai” ám chỉ con em của những “cư dân mới” ở Đài Loan. Trước đây, họ thường được gọi là “con của các cô dâu nước ngoài” hoặc “con của Đài Loan mới”, nhưng trong những năm gần đây, chính phủ coi họ như là “những chiến binh nhỏ của chính sách hướng Nam mới”. Khi nhắc đến những trải nghiệm chung của nhau, họ không thể ngừng trò chuyện. Đằng sau mỗi đôi mắt cười, là những giọt nước mắt, những băn khoăn, những bất mãn, và cả sự yêu thương đối với những người mình yêu.
Chắc chắn rồi! Dưới đây là bản dịch của thông tin bạn đã cung cấp sang tiếng Việt:
—
Trần Tĩnh Hoa đề cập rằng họ thường xuyên đóng vai trò là phiên dịch cho mẹ của mình. Họ phải dịch các cuộc đối thoại trong đời sống hàng ngày sang ngôn ngữ mẹ đẻ của mẹ, hoặc sử dụng tiếng Hoa đơn giản hơn để giải thích cho mẹ hiểu. Nhiều người dân nhập cư mới có trình độ học vấn không cao hoặc chỉ hiểu sơ qua tiếng Hoa, nên họ phải dựa vào con cái hoặc các thành viên khác trong gia đình để hiểu được các tài liệu cần thiết cho cuộc sống hàng ngày.
—
Đảm bảo rằng bản dịch phù hợp với ngữ cảnh địa phương và vẫn giữ nguyên thông điệp gốc.
Các thế hệ thứ hai của người nhập cư không chỉ giữ vai trò gia đình chung mà còn có nhiều câu chuyện thú vị khác. Mẹ của Trần Tịnh Hoa và mẹ của Ngô Ngự Đình đều sử dụng nước mắm làm gia vị, trong khi mẹ của Tằng Ngọc Phụng thích dùng sa tế để trộn mì. Còn gia đình của Lưu Tuấn Lương thường dùng hoa tiêu trong các món ăn. Những hương vị và thói quen ẩm thực này khá khó để tạo nên sự đồng cảm ngay lập tức với các gia đình không phải là người nhập cư.
—
Các thế hệ thứ hai của người nhập cư không chỉ đóng vai trò gia đình chung mà còn có nhiều câu chuyện thú vị khác. Mẹ của Trần Tĩnh Hoa và mẹ của Ngô Ngự Đình đều sử dụng nước mắm làm gia vị, còn mẹ của Tằng Ngọc Phụng thì cho nước sả ớt vào trộn mì. Gia đình của Lưu Tuấn Lương thường sử dụng tiêu hoa trong các món ăn. Các hương vị và thói quen ẩm thực này đôi khi khá khó để tạo ra sự cộng hưởng với những gia đình không phải là người nhập cư.
Thói quen văn hóa ăn kiêng khác nhau là những trò đùa, nhưng đôi khi nó đáng lo ngại.Liu Junliang chia sẻ rằng anh ta không thấy rằng các bạn cùng lớp không biết “Junzi” là gì cho đến khi trường đại học. Tôi sợ, tôi sợ giọng của mẹ tôi và phương ngữ sẽ cười nhạo mọi người. “
Họ đều thừa nhận rằng trong quá trình trưởng thành, không tránh khỏi việc bị cho là nói tiếng Hoa không chuẩn. Trần Tĩnh Hoa dũng cảm thừa nhận và chia sẻ về thân phận là con lai giữa Đài Loan và Campuchia, Ngô Dật Đình cũng không ngần ngại khi nói mình là con lai giữa Đài Loan và Thái Lan, nhưng trong thời gian đi học, anh đã bị bắt nạt vì mẹ anh là người Thái Lan, thậm chí bị chế giễu rằng “mẹ sẽ bỏ chạy”; Trong bối cảnh tình hình phức tạp giữa hai bờ eo biển, Lưu Tuấn Lương từng lo lắng rằng việc lộ ra thân phận là người con của Việt kiều sẽ khiến người khác nhìn mình bằng con mắt khác.
Lưu Tuấn Lương tự thừa nhận rằng những cảm xúc này rất khó chia sẻ với người ngoài. Mãi đến khi anh gặp được nhóm bạn bè này, anh mới sẵn sàng tiết lộ danh tính của mình ra bên ngoài. Cũng có nhiều bà mẹ cư dân mới lo lắng con cái mình bị kỳ thị, không muốn cho người khác biết rằng mình là “thế hệ thứ hai mới”. Trần Tịnh Hoa cho biết, phần lớn thế hệ thứ hai mới vẫn không muốn nhắc đến gia đình mình, chỉ khi gặp những người cùng là thế hệ thứ hai mới, họ mới dám thổ lộ danh tính của mình.
—
Lưu Tuấn Lương tự thừa nhận rằng những cảm xúc này rất khó chia sẻ với người ngoài. Mãi đến khi anh gặp được nhóm bạn bè này, anh mới sẵn sàng tiết lộ danh tính của mình ra bên ngoài. Cũng có nhiều bà mẹ cư dân mới lo lắng con cái mình bị kỳ thị, không muốn cho người khác biết rằng mình là “thế hệ thứ hai mới”. Trần Tịnh Hoa cho biết, phần lớn thế hệ thứ hai mới vẫn không muốn nhắc đến gia đình mình, chỉ khi gặp những người cùng là thế hệ thứ hai mới, họ mới dám thổ lộ danh tính của mình.
Lưu Tuấn Lương tự thừa nhận rằng những cảm xúc này rất khó chia sẻ với người ngoài. Mãi đến khi anh gặp được nhóm bạn bè này, anh mới sẵn sàng tiết lộ danh tính của mình ra bên ngoài. Cũng có nhiều bà mẹ cư dân mới lo lắng con cái mình bị kỳ thị, không muốn cho người khác biết rằng mình là “thế hệ thứ hai mới”. Trần Tịnh Hoa cho biết, phần lớn thế hệ thứ hai mới vẫn không muốn nhắc đến gia đình mình, chỉ khi gặp những người cùng là thế hệ thứ hai mới, họ mới dám thổ lộ danh tính của mình.
Cô Tằng Ngọc Phụng chia sẻ rằng, truyền thông thường có hình ảnh định kiến về “thế hệ thứ hai” là những người vượt qua khó khăn, trở ngại trong cuộc sống để trở thành cầu nối với các quốc gia trong chính sách Hướng Nam Mới. Tuy nhiên, hoàn cảnh gia đình cô không khó khăn, cô không biết nói tiếng Indonesia và quá trình học tập của cô diễn ra suôn sẻ. Những “chỉ số ngược” này khiến cô tự hỏi “Liệu mình có phải là thế hệ thứ hai không?” Điều này đã dẫn cô quay trở lại tìm hiểu về kinh nghiệm sống của mẹ mình và lần đầu tiên về thăm nhà ngoại ở Indonesia.
—
Cô Tằng Ngọc Phụng chia sẻ rằng, truyền thông thường có hình ảnh định kiến về “thế hệ thứ hai” là những người vượt qua khó khăn, trở ngại trong cuộc sống để trở thành cầu nối với các quốc gia trong chính sách Hướng Nam Mới. Tuy nhiên, hoàn cảnh gia đình cô không khó khăn, cô không biết nói tiếng Indonesia và quá trình học tập của cô diễn ra suôn sẻ. Những “chỉ số ngược” này khiến cô tự hỏi “Liệu mình có phải là thế hệ thứ hai không?” Điều này đã dẫn cô quay trở lại tìm hiểu về kinh nghiệm sống của mẹ mình và lần đầu tiên về thăm nhà ngoại ở Indonesia.
Lưu Tuấn Lương bày tỏ rằng, hàng năm Cục Di trú thường tổ chức các trại hè liên quan đến “thế hệ thứ hai mới”, nhưng thường không đáp ứng nhu cầu của mọi người. “Cục Di trú muốn đào tạo mọi người để trở thành ‘người hữu ích’, nhưng trước khi trở thành ‘người hữu ích’, chúng ta phải trở thành ‘người tự tin’.” Ông cho rằng, nhiều thế hệ thứ hai mới cần được trao quyền tự chủ và xoá bỏ kỳ thị.
—
Lưu Tuấn Lương chia sẻ rằng hàng năm, Cục Quản lý Xuất nhập cảnh thường tổ chức các trại hè liên quan đến “thế hệ thứ hai mới”, nhưng thường không đáp ứng được nhu cầu của mọi người. “Cục Di trú muốn đào tạo mọi người trở thành ‘người hữu ích’, nhưng trước khi trở thành ‘người hữu ích’, chúng ta phải trở thành ‘người tự tin’.” Ông nhận định rằng, nhiều thế hệ thứ hai mới cần được trao quyền tự chủ và xoá bỏ định kiến.
Chính những trải nghiệm đa dạng trong cuộc sống đã giúp họ cảm thấy ấm áp khi tham gia vào “Hiệp hội Sáng kiến Thanh niên Di cư Đài Loan (Di Thanh Trận)”. Tiền thân của Di Thanh Trận là “Liên minh Báo Thù Thế Hệ Mới” do hai thế hệ mới là Lưu Thiên Bình và Tào Gia Tĩnh thành lập vào năm 2018, nhằm tạo ra một cộng đồng dành cho thế hệ mới, giúp các thành viên tự đào tạo và chia sẻ kinh nghiệm cũng như hành trình cuộc sống của mình.
Kể từ đó, họ đã mở chuyên mục “Máy phát thanh thế hệ mới” trên trang web Độc Lập Bình Luận Toàn Cầu, qua đó viết về các vấn đề công cộng và truyền tải tiếng nói của “thế hệ mới,” bao gồm các chủ đề như người dân nhập cư, thế hệ thứ hai, du học sinh và lao động nước ngoài. Một bài bình luận về “Quỹ Phát Triển Cư Dân Mới” đã thu hút sự chú ý của Cục Di Trú thuộc Bộ Nội Vụ.
—
Kể từ đó, họ đã mở chuyên mục “Máy phát thanh thế hệ mới” trên trang web Độc Lập Bình Luận Toàn Cầu, viết về các vấn đề công cộng và truyền đạt tiếng nói của “thế hệ mới,” bao gồm những vấn đề liên quan đến cư dân mới, thế hệ thứ hai, du học sinh và lao động nước ngoài. Một bài bình luận về “Quỹ Phát Triển Cư Dân Mới” đã khiến Cục Di Trú thuộc Bộ Nội Vụ tìm đến họ.
Khi đó, họ đã viết bài phê phán việc sử dụng Quỹ Phát triển Người dân mới liên quan đến quyền lợi của cư dân mới. Sau đó, các quan chức của Cục Di trú Bộ Nội vụ đã liên hệ với họ khi nhìn thấy bài viết này. Đây là lần đầu tiên họ tiếp xúc với cơ quan chính phủ, hiểu rõ hơn về những khác biệt giữa hai bên. Tuy nhiên, khi đó họ chưa thành lập nhóm, và quá trình vận động bên ngoài gây ra một số hiểu lầm như “Thế hệ thứ hai mới không phải vẫn đang đi học sao”, “Thế hệ thứ hai mới thì hiểu gì”. Vì vậy, họ quyết định thành lập tổ chức để tập hợp và phát biểu công khai.
—
Vào thời điểm đó, họ viết một bài viết phê phán về việc sử dụng Quỹ Phát triển Dân cư Mới liên quan đến quyền lợi của người dân mới. Sau khi các quan chức của Cục di trú thuộc Bộ Nội vụ nhìn thấy, họ đã liên hệ với họ. Đây là lần đầu tiên họ tiếp xúc với cơ quan công quyền, và hiểu rõ hơn về sự khác biệt giữa hai bên. Tuy nhiên, khi đó họ vẫn chưa thành lập tổ chức, và trong quá trình kêu gọi ngoài xã hội, khó tránh khỏi bị nghĩ rằng “Thế hệ thứ hai còn đang đi học mà”, “Thế hệ thứ hai hiểu gì”. Vì vậy, họ quyết định thành lập tổ chức để tập hợp lại và lên tiếng cho Cộng đồng.
Dưới đây là bản tin được viết lại bằng tiếng Việt:
—
Cố bé Tăng Ngọc Phụng và Lương Tuấn Lương hiện đang là học viên thạc sĩ, Trần Tĩnh Hoa là một nhân viên xã hội, Ngô Nghệ Đình đã có 5 năm kinh nghiệm giảng dạy tiếng Thái Lan. Nhóm Diệc Thanh Trận còn bao gồm nhiều thành viên đã có việc làm ổn định và dày dặn kinh nghiệm xã hội. Họ không muốn bị coi là trẻ con. Hiện tại Đài Loan đã có các tổ chức quan tâm đến quyền lợi của lao động di cư và quyền lợi của cư dân mới, nhưng vấn đề di cư là vấn đề của nhiều thế hệ. Họ muốn tự mình lên tiếng.
—
Mong rằng thông tin này sẽ đem lại cái nhìn rõ nét hơn về tình hình và nguyện vọng của nhóm di cư tại Đài Loan.
Một tổ chức chính thức được thành lập với tên gọi “Thanh Niên Di Dân,” dựa trên kinh nghiệm di dân của cha mẹ và thân phận thanh niên của họ, nhằm tập trung vào các vấn đề di dân đa dạng và tình hình của thanh niên. Ông Lưu Tuấn Lương giải thích cụ thể rằng, từ “con em của ngoại kiều,” “con của Đài Loan mới” đến “thế hệ thứ hai mới,” chính phủ luôn đặt tên theo nhu cầu chính sách. Lần này, họ quyết định đấu tranh để giành lấy tên của chính mình.
Các bạn thân mến, tôi là Nguyễn Văn An, và đây là bản tin đặc biệt từ TP. Hồ Chí Minh cho bạn đọc chuyên mục “Thế giới và Bạn trẻ.”
“Đứa trẻ ồn mới có kẹo!” – Phát biểu của Ngô Nghệ Đình trong vai trò là giáo viên tiếng Thái. Cô đã viết một bài báo về tình trạng lương cơ bản và chi phí tài liệu giảng dạy của giáo viên ngôn ngữ cư dân mới từ tiểu học đến trung học phổ thông bị thiếu hụt. Bài viết của cô đã nhận được sự hưởng ứng trong cộng đồng giáo viên. Sau đó, cơ quan giáo dục địa phương mới liên lạc với cô. Năm nay (2024) cuối cùng đã tăng chi phí đi lại.
Wu Yanting đã chia sẻ rằng lúc đầu, người mẹ không hiểu những gì cô ấy đang làm, “Chúng tôi đã tốt, bạn muốn chiến đấu gì nữa”, nhưng họ đã gặp phải không khỏe trong cuộc sống của họ. của y tế và giáo dục.Chen Jinghua đã đề cập rằng nhiều thế hệ thứ hai mới phải giải quyết vấn đề sinh kế gia đình, và không có thời gian để đối phó với những mâu thuẫn và khó chịu của bản sắc.
Một số cư dân mới đến từ Trung Quốc, Việt Nam và Campuchia, các quốc gia có chế độ chuyên chế, không quen với việc vận động xã hội và giao tiếp, vì nghĩ rằng việc thành lập các nhóm dân sự là “làm chính trị”. Ngược lại, trong quá trình con cái họ tham gia vào phong trào di cư, họ dần dần hiểu về xã hội Đài Loan, tham gia thảo luận “chúng ta nên làm thế nào để tốt hơn”. Lưu Tuấn Lương giới thiệu về việc mẹ anh tham gia ghi âm podcast “Hội chị em Nam Dương”, chia sẻ kinh nghiệm cuộc sống của mình.
—
Một số cư dân mới đến từ Trung Quốc, Việt Nam, Campuchia, các quốc gia có chế độ chuyên chế, thường không quen với việc vận động xã hội và giao tiếp, nghĩ rằng việc thành lập các tổ chức dân sự là “làm chính trị”. Tuy nhiên, khi con cái họ tham gia vào phong trào di cư, họ dần dần hiểu về xã hội Đài Loan và tham gia vào các cuộc thảo luận về “chúng ta nên làm thế nào để tốt hơn”. Lưu Tuấn Lương đã giới thiệu về việc mẹ của anh tham gia ghi âm podcast “Hội chị em Nam Dương” để chia sẻ kinh nghiệm cuộc sống của mình ra bên ngoài.
Hiện tại, nhóm Yiyingzhen có khoảng 30 thành viên thường xuyên tham gia thảo luận. Trong tương lai, nhóm Yiyingzhen sẽ tập trung vào việc đề xuất quyền con người cho người di cư, thúc đẩy hiểu biết về đa văn hóa, đấu tranh cho những tài nguyên về tư pháp, y tế và giáo dục cho cư dân mới và lao động nhập cư. Ngoài ra, họ cũng quan tâm đến việc thực thi và phát triển tiếp theo của “Luật cơ bản về Cư dân mới”. Họ sẽ tiếp tục tranh đấu không ngừng.
———–
Hiện tại, nhóm Yiyingzhen có khoảng 30 thành viên thường xuyên tham gia thảo luận. Trong tương lai, nhóm Yiyingzhen sẽ tập trung vào việc đề xuất quyền con người cho người di cư, thúc đẩy hiểu biết về đa văn hóa, đấu tranh cho những tài nguyên về tư pháp, y tế và giáo dục cho cư dân mới và lao động nhập cư. Ngoài ra, họ cũng quan tâm đến việc thực thi và phát triển tiếp theo của “Luật cơ bản về Cư dân mới”. Họ sẽ tiếp tục tranh đấu không ngừng.
Chắc chắn rồi, dưới đây là một bản tin được viết lại bằng tiếng Việt với phong cách của một phóng viên địa phương tại Việt Nam:
—
**Trẻ Em 6 Tuổi Ôm Chặt Chiếc Dép Rách! Nắng Nóng 43 Độ C Tại Ấn Độ, Hàng Triệu Người Lượm Rác Vật Lộn Dưới Nắng “Không Làm Sẽ Không Có Ăn”**
Tại Ấn Độ, đợt nắng nóng khắc nghiệt với nhiệt độ lên tới 43 độ C đang khiến người dân nơi đây phải chịu đựng vô cùng gian nan. Đặc biệt, hàng triệu người làm nghề thu gom rác rưởi đang phải đối mặt với điều kiện làm việc cực kỳ khắc nghiệt. Một cảnh tượng đầy xúc động là hình ảnh một em bé 6 tuổi ôm chặt chiếc dép rách trong cơn nắng nóng. Những người lượm rác như em phải làm việc dưới cái nắng thiêu đốt, bởi vì nếu họ không làm, họ sẽ không có gì để ăn.
—
**Bức Chân Dung Của Một Người Mới Trong Quốc Hội! Linh Nguyệt Cầm Từ Một Người Ngoại Đạo Chính Trị Trở Thành Tân Binh Quốc Hội Giúp Xây Dựng Mạng Lưới Bảo Vệ Cho Trẻ Em**
Linh Nguyệt Cầm, một người hoàn toàn xa lạ với chính trị, đã nhanh chóng trở thành tân binh trong Quốc hội. Với tình yêu và sự chăm sóc đặc biệt dành cho trẻ em, cô đang nỗ lực hằng ngày để nâng cao hệ thống bảo vệ trẻ em tại đất nước. Những hành động của cô nhằm mục tiêu mang lại một chiếc ô bảo vệ lớn hơn, an toàn hơn cho tương lai của những mầm non của đất nước.
—
**[Chuyên Đề Nhân Vật Nổi Tiếng Và Bệnh Tật] “Thẩm Phán” Thực Sự Là Một Người Bị Bại Liệt Từ Khi Sinh Ra?**
Trong chuyên đề này, chúng ta sẽ cùng khám phá câu chuyện về một nhân vật nổi tiếng luôn mang biệt danh “Thẩm Phán”. Liệu có đúng là ông là người bị bại liệt từ khi sinh ra hay không? Những câu hỏi này sẽ được giải đáp thông qua các tư liệu lịch sử và phỏng vấn với những người thân cận. Chúng ta sẽ có cái nhìn rõ hơn về cuộc sống và sự nghiệp của ông, và làm thế nào ông vượt qua những thử thách của bệnh tật để trở thành một người có tầm ảnh hưởng lớn.
—
Hy vọng các bản tin trên đã được viết lại đúng với yêu cầu của bạn và mang đậm phong cách của một phóng viên địa phương tại Việt Nam.